عرفان، شناخت خدا و اسما و صفات الهی است و دارای دو بخش «عرفان علمی»، كه به تعبیر و تفسیر از «هستی» و جلوات الهی می‌پردازد، و «عرفان عملی» كه مراحل و مقامات سلوكی را در دست‌یابی به مقام ولایت الهی و لقای رب‌ّ و خداخو شدن تبیین می‌نماید و چنین عرفانی كه سیر از خود تا خدا و از كثرت به وحدت است در سنت و سیره علمی و عملی پیامبر اعظم9 ظهور یافت و خردگرایی و عقلانیت از شاخصه‌های اصلی آن به شمار می‌رود. در عرفان نبوی، عقل و عشق، فهم و شهود، برهان و عرفان، سلوك فكری و ذكری قابل جمع هستند و هر كدام ناظر به مرتبه وجودی خود می‌باشند و فرجام چنین عرفانی رسیدن به «عقل شهودی و شهود عقلی» است؛ یعنی در شهود «عقل بَرین» ظهور می‌كند و اوج استعلای عقلی در سلوك و شهود ناب اسلامی تحقق می‌یابد و این عرفان از تعالی و تعادل، عقلانیت و معقولیت، سلوك و سیاست، معنویت و مدیریت، معرفت و عدالت و... برخوردار است
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
.jpeg)
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
